Preek van zondag 4 februari 2024 Preek van zondag 4 februari 2024
Wees niet bezorgd

Lieve mensen, koor en gemeente, in het bijzonder bruidspaar en gasten,
vandaag hier bijeen als gemeente van Jezus Christus

Wees niet bezorgd! Deze woorden van Jezus zingen hier als een zoet refrein door de Bergrede heen. Wees niet bezorgd over je kleding, over wat je zult eten of drinken, of over de dag van morgen. Heb vertrouwen in God, klinkt daarin door, in elkaar ook, en daarmee in het leven en de toekomst. Dat kan een goede richtlijn zijn, als je snel overbezorgd bent en overal beren ziet. Menigeen heeft die neiging. Maar het kan je ook op het verkeerde been zetten. Want je kunt je ook terecht zorgen maken: over je gezondheid of die van een ander, over teveel of te weinig werk, of over de turbulente wereld van vandaag de dag. Hoezo Paulus: ‘wees over niets bezorgd’? Hoezo Jezus: ‘de dag van morgen zorgt wel voor zichzelf’? Misschien geldt dat het hele jaar door, behalve die ene dag dat je een slecht bericht krijgt of dat er iets onheilspellends gebeurt in de wereld. En misschien gaan juist die serieuze zorgen wel elke dag met je mee. Nee, op sommige momenten zijn die woorden van Paulus en Jezus me echt te luchtig. Terecht kan een mens zich zorgen maken over het klimaat en het vele geweld in de wereld, en ook over de eigen toekomst en die van een volgende generatie. Dat zijn we nu als gemeente samen aan het verkennen in onze bijeenkomsten van deze maand, rond het jaarthema: wat baart je zorgen en kan je wanhopig maken, wat geeft je vandaag de dag ondanks alles vertrouwen en hoop? Hoop die leven doet.

Hoe komt Jezus dan tot zulke luchtige uitspraken? Hij is toch niet de man van populaire deuntjes als Don’t worry, be happy. En zijn evangelie gaat toch wel wat dieper dan de tegeltjes aan de wand, met volkswijsheden als ‘Na regen komt zonneschijn’? Dat is onze alledaagse peptalk, goed bedoeld in ’t algemeen – zou Annie M.G. Schmidt zeggen − en niet altijd onwaar, maar af en toe ook pijnlijk oppervlakkig. Want zo simpel is het leven vaak niet, het kan ook zo genadeloos hard zijn. Ja, ook daar weet Jezus alles van. Als een ware herder, vertelt het evangelie, zoekt Hij mensen op in hun diepe nood, om hen bij te staan en kracht te geven. De wonden die het leven kan slaan verzorgt Hij niet met algemene wijsheden, maar met persoonlijke aandacht en oprechte liefde, met geestkracht en inspiratie. In de Bergrede doelt Jezus blijkbaar op iets anders. ‘Wees niet bezorgd’ slaat dan op het onnodige getob waarin een mens zich kan verliezen. Op de kleine alledaagse dingen die iemand teveel, ja buitenproportioneel bezighouden. Jezus noemt eten, drinken en kleding, dingen die – als je niets tekort komt − meer met je uiterlijk dan innerlijk te maken hebben. In deze tijd denk je meteen aan mensen, vaak jonge mensen die in de ban zijn van hun imago, zoals dat vorm krijgt op social media. Daarin kunnen velen helemaal opgaan, ja ze vallen ten prooi aan duizend angsten en raken soms volledig uit balans. Je zult maar worden gecanceld of buitengesloten. Hoeveel zorgelozer en rijker is dan een leven dat zich bovenal richt op God en zijn koninkrijk, een leven dat gevoed wordt door een diep vertrouwen en gegronde hoop, zoals Jezus meegeeft in de Bergrede. Dat is een leven waarin het niet om jezelf, je ego gaat, maar om de liefde voor elkaar. En om een wereld van gerechtigheid waar niemand wordt buitengesloten. Zoek die, geeft Jezus ons mee in de Bergrede.

Op die manier past deze tekst mooi bij ons bruidspaar, bij Abelien en Bert. Zij zijn niet zonder zorgen, integendeel. Ze kennen juist grote onzekerheid over hun toekomst, want Bert is al jaren ziek en zal daar niet meer van herstellen. De huidige behandeling is erop gericht de ziekte zoveel mogelijk te bedwingen of aan de praat te houden. Het zijn wat dat betreft intensieve en best spannende tijden. Daarom is hun keuze zo mooi om 15 jaar liefde en trouw alsnog te bekronen met een huwelijk. Daarmee stralen ze uit: zij aan zij gaan we, verbonden in liefde, deze onzekere tijd tegemoet. Ze willen volop genieten van de goede dingen die hun hopelijk nog lang gegund zijn. En ze gaan samen dat moeilijke traject door, van behandelingen, ziekenhuisbezoeken en bijbehorende gesprekken. Ja, zo indringend en veelomvattend is ziek zijn. Tegelijk willen ze er zo lang mogelijk bij blijven zingen, samen met Cantique. Hoe inspirerend dat is, hebben we afgelopen woensdag weer eens kunnen merken tijdens de open repetitie van het koor. Niet dat je zorgen zomaar als sneeuw voor de zon verdwijnen. Maar ook door te blijven zingen werken Abelien en Bert aan een leven van vertrouwen dat niet opgaat in angstige bezorgdheid. Zij zoeken daarbovenuit wat Jezus noemt Gods koninkrijk en gerechtigheid, een leven dat gebouwd is op geloof, hoop en liefde.

Hier in de Bergrede roept Jezus ons op om je niet te verliezen in angstige bezorgdheid en vooral Gods koninkrijk te zoeken. Daar kan Hij vol verlangen naar uitzien, naar Gods wereld van vrede en gerechtigheid, waar de kracht van zijn liefde alles overwint. Vandaag de dag, bijna 2000 jaar later, kunnen we ons als kerk vertwijfeld afvragen of dat visioen ooit werkelijkheid wordt. Ik noemde al even de bijeenkomsten rond ons jaarthema, de eerste − Abelien en Bert waren erbij – is net geweest. Van dat koninkrijk, moeten we erkennen, is vaak bitter weinig te zien. Maar wel weten we waar al iets zichtbaar wordt van die nieuwe wereld. Daar namelijk waar mensen aangeraakt worden door Gods liefde en daaruit gaan leven. Waar ze elkaar recht doen en trouw bewijzen, waar ze werkelijk voor elkaar willen instaan en door het vuur gaan. Daar groeit het koninkrijk als een mosterdzaadje.

Dat is wat Jezus in de Bergrede meegeeft: zet alles op die ene kaart van de liefde. Zoek dat Koninkrijk, dat ware leven met God en elkaar. Dan ontvangt ons vaak zo zorgelijke of rusteloze bestaan een diepe zin en samenhang. Dan kun je ervaren dat veel andere dingen als vanzelf op hun plaats vallen, of veel minder beslag op je leggen. Zoek het Koninkrijk en maak de liefde waar, als gemeente en als mens. Ja, zoek het Koninkrijk ook in die ene bijzondere relatie, samen met die ene geliefde met wie je je leven wilt delen. Je zult vrede vinden, belooft Paulus aan de Filippenzen, vrede die alle verstand te boven gaat. Amen.
 
terug