Nieuwsbrief Nieuwsbrief

Oecumenische viering

Ondanks de coronabeperkingen zit de vaart er na de zomer weer lekker in. Met plezier kijk ik terug op de diensten bij de start van het nieuwe seizoen (6 september) en de bevestiging en presentatie van nieuwe mensen (20 september). En komende zondag zijn we van harte welkom in de rooms-katholieke kerk, aanvang 9.30 uur, voor een oecumenische viering over het thema: ‘Vrede verbindt verschil’. Met Annemieke Verberk hoop ik daarin voor te gaan. Er wordt niet door de gemeente gezongen maar wel door een klein ensemble onder leiding van Tom van Ginkel. Deze dienst is via livestream mee te maken via de link  https://youtu.be/XiBfui0CZHI

Dilemma’s

Ondertussen blijft het moderamen zich bezinnen op de vraag of er alweer gezongen kan worden in onze diensten. In augustus leek het die kant op te gaan, maar de snelle stijging van het aantal besmettingen in september zaait nieuwe twijfel. Aandachtig wordt door ons het dashboard van de rijksoverheid gevolgd met de ontwikkelingen in Wijk en omstreken. Voor sommigen is zingen bijna onmisbaar in de beleving van de eredienst, voor anderen zou het een reden zijn om niet (meer) naar de kerk te komen. Soms kiezen kerken ervoor zones te creëren: voorin de kerk worden dan plaatsen gereserveerd voor de zanglustigen, achterin de kerk zitten degenen die daar nog niet aan willen. Misschien is dat op den duur, als de stijgende lijn met besmettingen weer wordt omgebogen, een goede oplossing.
Een collega vertelde me onlangs dat hij in zijn ruime en goed geventileerde kerk een couplet of zes per dienst laat zingen, verdeeld over drie liederen. Kleine stappen! Probleem in onze kerk is niet de ruimte, want er zijn kubieke meters in overvloed, maar het ontbreken van goede ventilatie. We hebben de pech, grapte iemand onlangs, dat onze ramen worden gerenoveerd want daarmee verdwijnt de spontane luchtverversing. Het kon toch zo lekker tochten… Zelf blijf ik terughoudend, want steeds vaker hoor ik hoe ziek mensen van corona worden, en het aantal dat eraan sterft stijgt weer. Graag houd ik het virus buiten de deur en evenmin zit ik op tien dagen quarantaine te wachten, met de spanning van het wel of niet ziek worden. En ondertussen vraag ik me enigszins wanhopig af: hoe genees je al die onbenullige, met viruswaanzin behepte BN’ers?

Ter overweging

Op de dag dat deze Nieuwsbrief verschijnt begint ook het nieuwe seizoen Vorming en Toerusting. De eerste avond (24 september) met Ruud van Eck over zijn ervaringen als militair in Afghanistan, is meteen volgeboekt.
Ook de opgaven voor de avonden over de ‘Grote woorden’ in de christelijke traditie komen gestaag binnen, zowel voor de avond als de parallelle ochtend (met hetzelfde programma). De eerste keer zal het gaan over ‘Contact met God’. Waar de een – verstild, biddend, zingend, wandelend in de natuur ‒ al snel iets voelt van een goddelijke nabijheid, kan een ander juist een pijnlijke afwezigheid ervaren. Iemand als godsdienstfilosoof John Caputo spreekt in dit verband over het ‘misschien’ van een God die niet op afroep beschikbaar is. Dat doet denken aan het ‘zien, soms even’ van Huub Oosterhuis.
In zijn boek ‘Grote woorden’ haalt Martien Brinkman een gedicht aan van Joost Zwagerman, dat hij niet lang voor zijn zelfgekozen dood heeft geschreven. Het staat in de bundel ‘Wakend over God’. In een wonderlijk telefoongesprek zoeken God en hij contact. Een fragment geef ik u mee ter overweging:

De display toont een nummer
met de code van een land dat ik niet ken.
Ik toets terstond, een voicemail klinkt.
‘Hallo met God, Ik ben er niet.
Laat naam noch boodschap achter,
Ik bel nooit terug. Leef rustig verder,
wacht desnoods op de piep, maar zwijg.’
Prompt word ik door de beller toch teruggebeld…

Verwarrend, herkenbaar, humoristisch, blasfemisch? Volgens Brinkman zijn we in religie aangewezen op iets dat ons overstijgt. We krijgen het niet in handen. Daar horen dan ook woorden bij die ons taalvermogen altijd zullen overstijgen.
Jan Offringa
 

Collecte Vredeswerk 27 september

In de Vredesweek collecteren we voor het Vredeswerk van de Protestantse Kerk. Op veel plaatsen in de wereld verlangen mensen naar vrede. Mensen die voor bruut geweld moeten vluchten, mensen die nergens welkom zijn of niet gehoord worden. De Protestantse Kerk wil er voor hen zijn en steunt de vredesinitiatieven van Kerk in Actie en PAX.

In Nigeria steunt Kerk in Actie de Nigeriaanse kerken, die slachtoffers van het geweld in eigen land helpen bij het verwerken van hun trauma’s. Christenen en moslims verbeteren samen hun situatie en zijn bondgenoten in hun strijd tegen armoede en terrorisme.

In Nederland is er steun voor SKIN, organisatie van migranten- en internationale kerken, om elkaar als christenen te ontmoeten en van elkaar te leren.

In Irak steunt PAX het werk van een organisatie die vecht tegen seksueel en gender-gerelateerd geweld tegen vrouwen.

Met uw bijdrage aan de collecte maakt u het vredeswerk van de Protestantse Kerk mogelijk. Omdat we deze zondag vieren met onze Katholieke broeders en zusters in de Katholieke kerk nodigt de diaconie u van harte uit uw gift over te maken aan op het rekeningnummer van de diaconie NL 17 INGB 0003 5955 04 of via de GIVT app.

Gedachtenisplek

De gedachtenisplek is op de zondagen als er dienst is open. Als u naar de gedachtenisplek wilt, dan is dit mogelijk. Helaas kunt u niet zomaar er heen lopen als u de kerk binnenkomt. Er zijn duidelijke coronaregels in onze kerk.
Wilt u een kaarsje aansteken dan kunt u dit aangeven bij binnenkomst van de kerk. U wordt dan begeleid naar de gedachtenisplek en u krijgt dan ook een plek in de kerk aangewezen. Het kan zijn dat u even moet wachten als er iemand anders al een kaarsje aan het aansteken is. We willen u daarom vragen om op tijd naar de kerk te komen zodat u voldoende tijd heeft.
 
Vriendelijke groet namens de zorggroep Gedachtenisplek,
Ben Pieter Kop

Bloemengroet 27 september

De bloemengroeten van komende zondag zijn bestemd voor dhr. S. Booij en voor dhr. K. Walsweer.

Hartelijke groet,
Cobie de Boer, Maria Eigenhuis
en Jan Offringa
 
terug