|
Preek van zondag 2 april 2023
Preek van zondag 2 april 2023
Palmpasen
Bij het woord ‘intocht’ denken we meteen aan Sinterklaas. Dat duurt nog een hele tijd, maar dan gaat het weer gebeuren. Dan komt Sint aan met zijn stoomboot, en niet veel later klimt hij op een groot wit paard. Op zo’n schimmel kan hij alle mensen goed zien. En omgekeerd kunnen kinderen de Sint ook goed zien, want hij steekt er hoog boven uit. Vroeger deden heel belangrijke mensen dat vaak: dan kwamen ze op een groot wit paard een stad binnen. Zo liet een koning zien dat hij sterk en machtig was en maakte hij indruk op de mensen. Die begrepen meteen dat ze geen dingen moesten doen die de koning niet leuk vond. Je moest met hem geen geintjes uithalen.
Jezus doet het heel anders: als Hij intocht houdt in de stad Jeruzalem, kiest Hij voor een ezel. Hij wil niet hoog boven de mensen staan en op hen neerkijken maar juist dicht bij hen zijn. Jezus wil met ze kunnen praten, Hij wil weten wat ze moeilijk vinden of waar ze bang voor zijn. Ook wil Hij ze meegeven dat God van hen houdt en niet boos blijft als ze domme dingen doen. Als Hij op dat ezeltje zit, laat Hij zien: Ik ben één van jullie, ja, Ik ben één met jullie. Ik ga niet boven jullie staan en de baas spelen. Nee, Ik ben in alle eenvoud gekomen om jullie te dienen. Zou Sinterklaas ook beter op een ezel kunnen rijden, vroeg ik me af? Hij is toch een bisschop in de kerk van Jezus! De paus, die deze week ziek was maar nu gelukkig weer pizza lust, had het beter begrepen. Toen hij een keer in Amerika op bezoek was, reed hij niet in een bakbeest van een auto, maar in een Fiat 500. Dat is net zoiets als Jezus op een ezeltje.
Zo komt Jezus Jeruzalem binnen, en iedereen juicht hem toe. Toch duurt dat niet lang. Een paar dagen later is alles anders. Dan hoor je geen hoera, geen Hosanna, maar roepen veel mensen opeens ‘weg met hem’. Dan wordt Jezus, terwijl Hij onschuldig is, veroordeeld als een misdadiger en sterft Hij op het kruis. Hoe kan dat toch, hoe kan iets zo snel veranderen, van licht naar donker? Iemand zei eens: wij mensen hebben best goede ideeën en mooie gedachten, maar weet je wat het probleem is: ze duren vaak niet zo lang. We zijn makkelijk te beïnvloeden en waaien dan met alle winden mee. Iemand bood me deze week een paaseitje aan. Eerst dacht ik: niet doen, je hebt er genoeg gehad. Maar even later zat er toch één in mijn mond. Zo gaat dat. Paulus vertelt in de Bijbel dat hij daar ook last van heeft. Vaak wil ik wel het goede, schrijft hij, maar doe ik toch steeds weer domme, foute dingen. Alsof ik word meegezogen en me niet kan verzetten. Dan duren je goede gedachten vaak maar kort.
Zoiets, denk ik, is ook in Jeruzalem gebeurd. Daar heeft Jezus ook veel tegenstanders en die beginnen op de mensen in te praten. Die Jezus kun je niet vertrouwen, zeggen ze. Hij doet wel alsof Hij van God komt maar dat is niet zo. En geloof maar niet dat Hij van jullie houdt en jullie wil helpen. Nee, Hij wil in opstand komen en de baas over ons spelen. Zo worden de mensen in verwarring gebracht en keren ze zich tegen Jezus. Zelfs een van zijn leerlingen gaat daar in mee. En zo eindigt de week, die zo vrolijk begon, heel triest als Jezus sterft op het kruis.
Licht wordt donker. Maar het donker wordt ook weer licht. Dat is het verhaal van Pasen, het feest dat we volgend weekend in de kerk vieren. Dan laat God zien dat Hij achter Jezus staat en wekt Hij hem op uit de dood. Pasen laat zien: wat Jezus ons meegeeft, aan geloof, hoop en liefde, dat is echt en betrouwbaar. Raak niet in de war, waai niet met alle winden mee, maar vertrouw op hem. Op die eenvoudige man op de ezel: Hij is één met God en één met ons. Amen
|
